Misstum af kvennaþingi,ÖMURLEGT:(

Þetta er ótrúlegt,við mæðgur vorum búnar að leggja mikið á okkur og hlakka mikið til að komast á kvennaþing slysavarnafélaganna í Vestmannaeyjum þessa helgi,svo sitjum við bara heima og fórum ekki fet ég var meira að segja búin að ákveða að fara, þó kallinn minn þyrfti í smá innlögn og aðgerð á sjúkrahúsi á sama tíma,dóttir okkar ætlaði bara að sækja kall og hugsa um hann fram á sunnudag,ekkert mál með það.Það var búin að vera mikill undirbúningur hjá sveitinni,bæði fyrir þingið sjálft,þar sem átti að ræða stöðu kvennasveita innan björgunarsveitanna,við vorum  svo spenntar hér vegna þess að sveitin okkar hefur svo sannarlega sannað sig að mati björgunarsveitarfólksins hér,svo við höfum eitthvað til málanna að leggja,jæja ekki var nú síður spenningur fyrir skemmtuninni í kvöld,það er boðið upp á veislumat og skemmtun með heimatilbúnum skemmtiatriðum,síðast en ekki síst er þema kvöldsins Grease og vorum við allar búnar að fjárfesta í bleikum skyrtum með áprentuninni "Pink ladys"á bakinu,sveitin gistir á hótel Þórshamri og allt gert til að gera okkur kleift að njóta þingsins og ferðarinnar sem best.

En viti menn,alltaf verið að sýna manni að ekkert er öruggt,á fimmtudag þegar ég er nýbúin að skila bóndanum inn á spítala og er á leiðinni heim,hellist yfir mig svona líka heiftug ælupest sem ég er ekki enn búin að ná mér af,hefði ekki getað komið nálægt Herjólfi þó mér hefði verið borgað fyrir það og til að bæta gráu ofan á svart veiktist Laeila líka svo hvorug okkar komst og sitjum bara heima og hugsum um hvað er gaman hjá stelpunum í Eyjum .Svona fór um sjóferð þá,sem varð aldrei farinn,ég óska bara öllum kvennaþingskonum góðs árangurs og góðrar skemmunnar í kvöld og vil bara láta fylgja hér með að við mæðgur erum mjög stoltir stofnfélagar Kvennasveitarinnar Dagbjargar í Reykjanesbæ,og erum ákveðnari en nokkru sinni fyrr að komast einhverntíma á kvennaþing,best að segja ekki meira um það með sjúklingakveðju til ykkar allra sem lesið þettaendilega skiljið eftir spor

Frábær helgi liðin !!

Nú er frábær helgi liðin með flestum fjölskyldumeðlimum,en auðvitað ekki öllum,það stendur upp úr að Sigrún og Sigga dóttir hennar lögðu á sig að koma á föstudaginn,frá Noregi og fóru svo heim eldsnemma í morgun og Gunni kom til að hitta þær (og okkur) frá Vestmannaeyjum þó aðrir í fjölskyldunni ættu ekki heimangengt Laeila og stelpurnar hennar Heiðu voru svo auðvitað á svæðinu

Við kannski gerðum ekki allt sem við hefðum viljað gera,en það sem við gerðum var virkilega gaman,það var gaman að fara í árgangsgönguna,það var frábært að  komast niður í bæ um kvöldið og sjá hann "litla"systurson minn syngja Nessum dorma á stóra sviðinu,hann er frábær þessi drengur og verður bara betri í hvert skipti sem ég heyri í honum,gæti sko ekki verið stoltari þó hann væri sonur minn og litla systir hans eignaðist sína aðra dóttur á föstudagsnóttina,fyrir tíman en allt gekk vel og þær báðar hressar.

En svona rétt til að mynna mann á hvernig lífið gengur sinn gang,þá fréttum við að góður vinur okkar hjónanna hafi látist í svefni í dag,það ver mjög mikið áfall,þar fór virkilega góður vinur  til margra ára.

Mér finnst svolítið magnað að líta yfir þessa Ljósahelgi í þessu samhengi,við upphaf helgarinnar fæðist líf,yfir helgina áttum við dásamlega endurfundi við vini og vandamenn,við lok helgarinnar þegar allir eru að tínast heim ,þá slokknar líf. Hvað segir þetta manni,mér finnst þetta magnað,ég er ekki tilbúin að skrifa um þennan vin okkar en segi bara að þar er farinn góður maður .

Að lokum vil ég lýsa eftir bloggara sem gengur undir nafninu mannsbarn,ég fékk póst sem sagði að þetta mannsbarn vildi gerast bloggvinur minn,en þegar ég ætlaði að skoða það nánar á síðunni minni og annaðhvort játa eða neita fann ég bara ekki neitt,svo endilega mannsbarn,ef þú lest þetta gefðu þig þá fram,svo ég fái að vita hver þú ert

Annars ætla ég að hætta núna,ég er óskaplega þakklát fyrir að hafa fengið að hafa flest börnin mín og barnabörn hjá mér þessa helgi,ég vil þakka þeim fyrir góðar stundir og bið ykkur öllum Guðs friðar og endilega ef þið kíkið á síðuna skiljið eftir ykkur spor

Frábærar fréttir:D og Ljósanótt í Reykjanesbæ!!!

Við vorum að fá þær frábæru fréttir að Sigrún og Sigga "litla"ætli að leggja á sig að koma frá Noregi á Ljósanótt ætla að fljúga hingað á föstudegi og heim á sunnudegi,þetta er náttúrulega ótrúlegt og eitthvað sem ég átti ekki von á  ég hélt fyrst að hún væri að djóka í mér,þetta var svo ótrúlegt.Eins og er veit ég ekki hvort Gunni og fjölskylda kemur,vonandi samt,það er alltaf hægt að finna svefnpláss,ef fólk sefur þá nokkuð yfirleitt  Heiða missir af góðu gamni,er að fara til Krítar í langþráð frí í viku barnlaus,vissi auðvitað ekki að Sigrún kæmi,en svona er þetta bara og vonandi skemmtir hún sér vel hún á það svo skilið á meðan verður Victoria litla hjá okkur að heilsa upp á nýjasta Reykjanesbæinginn,skessuna í Berginu sem flytur á Ljósanótt,hún er búin að fara og skoða fótspor skessunnar, við hólin í Innri Njarðvík og var ekkert smá spennt þegar hún sá að fóturinn hennar var eins og litla táin á skessunni  Það verður allavega mikið um dýrðir,veðurspáin lofar frekar góðu,nú ef það bregst þá er bara að klæða sig eftir veðri,þetta er jú okkar þjóðhátíð  Ég elda alltaf stóran pott af "sumarsúpu" og hef ýmislegt annað með og svo koma bara allir sem vilja koma og fá sér að borða hittast og spjalla áður en farið er aftur niður í bæ,oh ég hlakka svo til.En nú er ekki til setunnar boðið þarf að fara að finna ljósaseríur og hengja í gluggana,þetta er jú Ljósanótt Svo ég segi bara sjáumst sem flest hress og kát á Ljósanótt í Reykjanesbæ

Verslunarmannahelgi og ég ekki í Eyjum :(

Jæja komin ein enn verslunarmannahelgin og við hjónakornin höngum heima þetta er nú kannski ekki spurning um að vera bara heima af því maður nennir ekki eitthvað,eða getur ekki farið eitthvað það er bara svoleiðis að þegar heilsan er farin að bila hjá fólki,þá getur það kannski ekki alltaf farið það sem það langar og þannig er það hjá bónda mínum.Hann er orðin ansi mikill Lasarus og á orðið bágt með að ganga mikið,sitja lengi og sofa annarstaðar en í sínu eigin rúmi hann er einnig farin að verða svolítið gleyminn svo ég þori ekki og vil ekki leggja á hann að ver einn heima,þannig að,ef hann treystir sér ekki í ferðalag,þá er ekki farið.Það þýðir ekki að mig langi ekki,ég er alveg veik að vera í Eyjum,þar á ég son og dásamlega tengdadóttir og barnabörn,sem er ótrúlega gaman að vera með á þjóðhátíð En svona er þessi staða,hann treystir sér ekki,ég get ekki beðið neinn að vera hjá honum,enda bara mitt verk,svo ég geri bara það besta úr þessu og reyni að vera með restinni af familíuni,það er að segja,þeim sem eru hér. Heiða og Victoria komi með okkur til Kefló í gær og gistu í nótt,í dag fórum við til Sandgerðis í afmæliskaffi hjá Lindu og líka að skoða nýja húsið sem hún,Óli og Guðný voru að leigja sér saman svo grilluðum við Laeila áður en ég keyrði þær svo aftur í Hafnafjörðin.Ég fæ svo fréttir reglulega frá Eyjum,Lilja hennar Heiðu er þar og svo heyri ég í fjölskyldunni líka,vonandi kemst ég næst.Fyrir tveim árum fór ég í fyrsta skipti á þjóðhátíð,vá ég hefði bara aldrei getað ímyndað mér að það gæti verið svona ofboðslega gaman. Ég gerði mér ekki grein fyrir því að þegar maður fer með heimafólki,þá er það auðvitað svolítið öðruvísi,maður valsar bara með þeim í hvítu tjöldin,syngur út í eitt og dansar fram á morgun ég hefði aldrei trúað að ég,komin á þennan aldur ætti eftir að upplifa þetta,fyrir það er ég svo sannarlega þakklát,vegna þess að ég stóð kannski í þeirri trú,eins og svo margir aðrir,að þjóðhátið snérist bara um fyllirí,en það gerir hún svo sannarlega ekki,svo ég vona að ég eigi einhveratíma aftur eftir að upplifa þessa stemmingu og óska öllum þjóðhátíðargestum góðrar helgar og mikillar skemtunar

Svo er það annar staður sem ég vildi svo gjarnan vera.Það er úti í Noregi hjá henni Sigrúnu dóttir minni og fjölskyldunni hennar Þau hjónin eru núna um helgina að halda upp á 10 ára hjúskaparafmælið sitt og eftir þrjá daga verður hún fertug.Hver vill ekki vera hjá barninu sínu,þegar það heldur upp á sérstök tímamót í lífi sínu.En eins og oft í lífinu þá ræður maður ekki við aðstæður og eins og fjármálin á Íslandi standa í dag,gagnvart bótaþegum og dýrtíðinni,þá geta aumingjar eins og við gleymt að láta sig dreyma um að fara til útlanda.

Ég var einmitt að ræða þessa stéttarskiptingu á Íslandi í dag,hér áður fyrr hefði ég talið okkur í millistétt,við höfðum það alveg ágætt,maður varð ekki var við mikla stéttarskiptingu á Íslandi,auðvitað voru einhverjir ríkisbubbar,en þeir voru svosem ekkert áberandi,Bjössi í bíóinu var kannski sá sem maður vissi um,seinna dóttir hans og tengdasonur ,en þau voru alltaf svo alþýðlegSvo bara vaknar maður upp við vondan draum,maður er með einhverjar hundarðþúsund krónur á mánuði á sama tíma og fullt af fólki er með yfir miljón  og maður er allt í einu komin í fátækra manna tölu,hvaða réttlæti er þetta

JÆJA nú er sko nóg komið af svona væli,á morgun ætla ég að njóta þess að það er komin nýr dagur,ég er lifandi,á dásamlega fjölskyldu,er fær um að hugsa um mig sjálf,kallinn minn,sinna pabba mínum,börnum og barnabörnum og já barnabarnabörnum svo hvað er ég að væla þó ég komist ekki það sem mig langar,á morgun ætla ég að njóta þess að vera til og elska sjálfa mig svolítið,dekra við mig og fá Laeilu til að lakka á mér táneglurnar

Til ykkar sem lesið þetta njótið líðandi stundar,við vitum aldrei hvenær okkar tími er liðinn

 

Búin að hugsa mikið síðan síðast.

Það er svolítið skrítið,þegar maður fer að grafa svona í fortíðinni,eins og ég gerði í síðasta bloggi,þá fara að skjóta upp kollinum alls konar hugsanir,sem maður hefur svo sem ekki mikið pælt í  Hausinn á mér er búin að vera svolítið mikið á fleygi ferð undanfarna viku,eftir að ég las aftur yfir það sem ég skrifaði og komentin sem ég fékk,sérstaklega frá Ragnheiði sem talaði um mömmu sína,sem var ekki eins heppin og ég. Ég fór að hugsa hvað hefði getað gerst,ef móðir mín hefði kannski ákveðið að fara í fóstureyðingu,þá væri ég allavega ekki hér og ekki allir mínir afkomendur Ef hún hefði nú ákveðið að gefa mig ekki,heldur ströggla áfram með allan barnahópinn sinn í sárri fátækt,ætli ég hefði þá kannski lent á einhverskonar heimili fyrir börn,sem þurfti einhverra hluta vegna að sjá fyrir eða hugsa um.En sem betur fer fyrir mig og systkini mín,þá tók hún rétta ákvörðun fyrir okkur öll,systkini mín komust öll vel til manns  og ég hefði svo sannarlega ekki getað verið heppnari Þess vegna langar mig að heiðra minningu þess fólks sem hafa að mínu mati haft mest áhrif á líf mitt og kannski hjálpað til að gera mig að þeirri manneskju sem ég er í dag

Fyrst er móðir mín Guðrún Kristjánsdóttir,ég hef ekki hugmynd um hvenær hún var fædd,hef einhvernvegin aldrei spurt að því,en hún lést í Október 1973.Eftir því sem ég hugsa meira um hvað hún þurfti að gera,því meira skil ég þjáningu hennar og sorg,hvaða móðir myndi ekki gera það. Ég vil líka heiðra minningu ljósmóðurinnar,hennar Jóhönnu,sem sá til þess að ég lenti hjá þeirri fjölskyldu sem ég fór til

Næst er það hún móðuramma mín,Ágústa Guðjónsdóttir,án hennar held ég að ég hefði ekki lent hjá þessari fjölskyldu.Hún var einstök manneskja,ég man ekki eftir að hafa nokkurn tíma séð hana skipta skapi,þó veit ég að lífið fór svo sannarlega ekki mjúkum höndum um hana.Áramótin sem ég var skírð(1944-45) lá afi minn banaleguna,ég man að mamma sagði mér að ég hafi verið lögð hjá honum í rúmið í skírnakjólnum,þar sem hann lá dauðveikur,en ég heiti í höfuðið á þeim báðum,Sigurði og Ágústu Amma þurfti líka að horfa á eftir tveim sonum sínum í hafið,samt stóð hún alltaf keik og svo sannarlega hefði aldrei hvarflað að okkur krökkunum að hún væri ekki alltaf ánægð,brosandi,bakandi,eldandi,prjónandi og alltaf tilbúin með opin faðminn,hún var einstök og ég hef alltaf þráð að líkjast henni,þó ég kæmist ekki með tærnar þar sem hún hafði hælana þá væri ég ánægð.

Þá er það hún móðir mín,Guðrún Sigurðardóttir fædd 2 Maí 1921 dáin 18 Maí 2001,nokkrum dögum eftir áttatíu ára afmælið sitt.Hún var frábær mamma,hún hefur áreiðanlega verið búin að þrá barn lengi, því það var ekkert sem hún var ekki tilbúin að búa til handa mér eða gera fyrir mig,ef það var í hennar valdi.Ég þori að fullyrða að ég hef verið með langbest klæddu stelpunum í Keflavík á þessum tíma,ekki vegna þess að hún hlypi út í búð til að kaupa á mig það flottasta sem til var,öðru nær,heldur vegna þess að hún sat við saumavélina og skapaði þvílíkar flíkur,útsaumaðar og flottar,það var ekkert nógu gott handa mér.Svo átti hún systir sem var gift kana,svo það var líka hægt að panta flott föt og æðisleg leikföng frá Ameríku ekki leiðinlegt Það sem ég sakna mest er að hafa ekki sagt henni,hvað ég er þakklát fyrir þá æsku sem hún gaf mér og hvað ég elska hana mikið og sakana hennar óendanlega .Hún var mikið ein með mig fyrstu 10 árin þar sem pabbi var sjómaður og lítið heima.Hann var samt alveg frábær pabbi,þegar hann var í landi.Hann er núna kominn á elliheimili,bráðum 94 ára gamall og á morgun ætla ég að far og segja honum hvað mikið ég elska hann.Það er nefnilega ekki of seint ennþáHann heitir Þórólfur Sæmundsson,er búin að vera alveg ótrúlega hress.Til skamms tíma söng hann í tveim kórum spilaði vist einu sinni í viku,en svo ákvað hann allt í einu að hann gæti þetta ekki lengur,væri farin að gleyma textum og gæti ekki spilað því hann tapaði alltaf Það er virkilega sárt að sjá einhvern sem maður elskar gefast svona upp,en kannski er hann bara að skipta um gír,það er bara svo skrítið að sjá pabba sem hefur verið svo aktívur,allt í einu bara vera sáttur við að sitja inni í herbergi og gera ekki neitt En þetta er einmitt partur af því að eldast og maður verður víst að taka því

Þetta eru þær manneskjur sem kannski höfðu mest áhrif á það hvernig ég er í dag,allavega mótuðu mig í æsku.Auðvitað voru fleiri í fjölskyldunni,tvær systur,fullt af frænkum og frændum.Ég get með sanni sagt að ég ólst upp í ástríkri fjölskyldu,sem elskaði mig og sem ég elskaði og mun vera ævarandi þakklát fyrir að taka við þessum króga og umvefja hana ást og kærleika.

Eftir þetta eignaðist ég góðan mann,góða tengdafjölskyldu og frábær börn,tengdabörn ,barnabörn og barnabarnabörn.Ég er Guði óskaplega þakklát fyrir þá fjölskyldu sem ég á .ég er þakklát því fólki sem mér finnst hafa haft áhrif á líf mitt.En það er trú mín að þetta séu forlög,kannski velur maður þá fjölskyldu sem maður vill fæðast í.Ef svo er,hef ég valið tvær fjölskyldur,sem er ekkert smáræði,því ég hef átt mjög gott samband við báðar.

Ég ætla nú að hætta þessu bloggi,ég er að vona að afkomendur mínir,börn og barnabörn lesi þetta og fái kannski betri skilning á uppruna sinn og skilji að það er kannski ekki endilega sjálfsagt að fjölskyldan sé eins og hún er Mér þótti afskaplega vænt um að hún nafna mín komentaði á síðasta blogg  Takk Sigga mín og Guðný þar áður,það er nefnilega svo skrítið,þegar maður er að blogga svona,þá þykir manni svo vænt um ef einhver komentar á það

Svo núna er ég allavega komin í frí í bili,að minnsta kosti.Ég vil nota þetta tækifæri til að þakka öllum þeim sem hafa gefið sér tíma til að lesa þessar hugleiðingar mínar,en nú held ég að sé komin tími til að hvíla sig.Guð veri með ykkur öllum

 

 

Hvernig var að vera ættleidd á Íslandi 1944.

Það eru svona pælingar hjá mér stundum og mig langar kannski að fá smá koment á þessa færslu,allavega frá þeim,sem þekkja það sem ég er að tala um.

Árið 1944 fæddist ég,móðir mín var ekkja með fjögur börn,þetta var á stríðsárunum,hún bjó með bróður sínu í lítilli kjallara íbúð.Það hefur örugglega ekki orðið mikil hamingja í fjölskyldunni,þegar þau vissu að hún var orðin ófrísk aftur(önnur systir mín var bara þriggja ára og líka óskylgetin).

Allavega voru henni settir afarkostir,annaðhvort varð hún að gefa mig og bræður hennar myndu hjálpa henni með börnin,eða hún yrði að bjarga sér sjálf með krakkaskarann,þann elsta 10 ára.

Ég hef oft hugsað hvílíkt helvíti hún hefur þurft að ganga í gagn um,ég hef ekki hugmynd um hvað hún var gömul,en hún var svo sannarlega búin að ganga í gagn um heilt helvíti,fyrst drukknar maðurinn hennar frá þrem börnum,svo verður hún ófrísk af systir minni(sem margir halda að sé alsystir mín,en ég veit allavega ekki hver er pabbi minn).Þrem árum seinna verðu hún ófrísk af mér,ég veit að það var rosalega erfitt hjá þeim,elsta systir mín,hún hefur kannski verið níu ára,man bara eftir að mamma hennar fór á spítalann til að eiga barn,en kom bara ein heim.

Móðir mín hét Guðrún Kristjánsdóttir,ég hitti hana einu sinni,það var ferlega vandræðalegt,við vissum ekki alveg hvað við áttum að segja við hvor aðra,en það skondna er að það sem ég man best eftir er, hvernig við sátum á móti hvor annarri við eldhúsborðið og reyktum alveg einssegið svo að sumt erfist ekki

Allavega var ég ættleidd af dásamlegum foreldrum, sem voru búin að þrá barn lengi,mamma var búin að missa tvö fóstur og eitt barn sem var lifandi fætt,hún sagði mér frá því,þegar hún og mamma hennar fóru að velja barn(!)hugsið ykkur það var hægt að velja barnþær komu inni í herbergi þar sem voru barnavöggur í röðum,og svo gátu þær valið!.Mér þykir svo vænt um söguna sem mamma sagði mér um þetta allt saman,þær gengu um og skoðuðu börnin,(mig grunar nú að mamma hafi viljað stelpu þó hún segði það ekki við mig,ég veit bara hvað hún hafði ofboðslega gaman af að sauma á mig og dúlla við mig)allt í einu segir amma,þú átt að tak þessa,hún er með svo fallegan hnakkasvip og þar með var ég komin í faðm dásamlegrar fjölskyldu og ég get sagt ykkur það að ég hefði ekki getað átt dásamlegri ömmu en hana Ágústu Guðjónsdóttir,hún var mér óendanlega góð ég fann alltaf hvað ég skipaði sérstakan sess hjá henni,hún var alveg frábær amma,ég vona að mér hafi tekist að komast einhverstaðar með tærnar þar sem hún hafði hælana,gagnvart mínum barnabörnum.

Allavega þá er komið með mig tíu daga gamla heim til pabba og mömmu,ég get aðeins ímyndað mér eftirvæntingu þeirra,en það er eitt enn sem ég mynnist,mamma sagði mér að Guðrún móðir mín hafi ekki viljað gefa mig nema ljósmóðirin,sem var vinkona hennar,samþykti mömmu,hún varð að segja henni að hún héldi að mamma væri sú rétta,ég hef oft hugsað hvað hún hefur verið mikill mannþekkjari þessi kona og hvað ég á henni mikið að þakka.Það eina sem ég veit er að hú hét Jóhanna og var yfir ljósmóðir á Landspítalanum í september 1944,mamma sýndi mér einu sinni mynd af henni,ég held að það hafi verið minningargrein í Mogganum eð eithvað og sagði mér þá þessa sögu.

Ég var svo einbirni í 10 ár,mamma varð ófrísk og varð að liggja í rúminu mest alla meðgönguna,var með vinnukonu sem hugsaði um heimilið og átti svo Petreu systir mína mánuði fyrir tíman heima það gekk bara ofboðslega vel,ég var alsæl loksins fékk ég systkini sem ég bókstaflega dýrkaði,svo þegar ég var sautján ára átti mamma Margréti systur mína,þurfti ekkert að liggja í rúminu og allt gekk eðlilega fyrir sig,þá var ég orðin svo gömul að ég laug að öllum að hún væri dóttir mín,svo að þegar ég kynntist manninum mínum,hélt hann að ég vildi ekki viðurkenna að hún væri dóttir mín

En ég ætlaði að blogga um hvernig var að vera "tökubarn"eins og það var kallað á þessum tíma,þegar Keflavík var bar lítið þorp og allir þekktu alla.Í sjálfu sér var það ekki erfitt fyrir mig vegna þess að ég átti svo frábæra mömmu,sem kannski vissi meira en margur.Ég man ekki einu sinn hvenær eða hvernig hún sagði mér að hún væri ekki mamma mín og pabbi væri ekki pabbi minn,ég man bara að þegar stelpa í nágrenninu fór að stríða mér á því að ég væri gefin,þá sagði ég viða hana að ég væri heppnari en hún,því ég ætti tvær mömmurÉg hef alltaf verið mjög stolt af þessu svari,ég er mjög stolt af henni mömmu minni,að hafa kennt mér að svara svona fyrir mig,vegna þess að ég var mjög feimið barn og frekar tilbúin að láta troða á mér,en þessi tilfinning að standa upp í hárinu á þessari stelpu,sem var þar að auki dóttir skólastjórans,er eitthvað sem lifir í minningu minni alltaf

Ég fann ekkert fyrir því í móðurfjölskyldu minni að ég væri ekki eins og hinir krakkarni,ég ólst upp í húsi sem pabbi og maður móðursystur minnar byggðu(því miður dó hann mjög ungur)við frænkurnar ólumst upp eins og systur og það var ómetanlegt,svo var amma og aðrar móðursystur mínar og móðurbræður og þeirra fjölskyldur stutt frá.Það var einhvernvegin öðruvísi með föðurfólkið,einhvernvegin fannst mér sem barni og unglingi ,þau ekki taka mér,en seinna þegar ég var sjálf komin með fjölskyldu kynntist ég föðurömmu minni og það var bar frábært,sætti mig einhvernvegin við þann part af fjölskyldunni.Reyndar hef ég átt fínt samband við dætur föðursystur minnar,sérstaklega í seinni tíð.

Þegar ég hugsa til baka,þá held ég að þessi lífsreynsla,að vera "tökubarn"á stríðsárunum,hafi bara styrkt mig,mér þykir ofboðslega vænt um báðar fjölskyldurnar mínar og kannski vegna þess að við erum á litla Íslandi ,fékk ég að kynnast móðurfjölskyldunni minni.Bróðir minn Þorgeir Þorgeirsson(blessuð sé minning hans) og konan hans Vilborg Dagbjartsdóttir,lögðu mikið á sig til að hafa upp á  mér. Það skrítna var að þegar ég var lítil,svona átta níu ára,ætlaði mamma að fara með mig á jarðaför afa míns,(hún fylgdist alltaf vel með móðurfólkinu mínu) hún ætlaði  bara að laumast með mig aftast í kirkjuna,en ég lét mig bara hverfa og kom ekki heim fyrr en um kvöldmat þetta var bara ekki að mínu skapi,kunni ekki að segja nei,svo ég fór bara í berjamó Mömmu langaði bara svo mikið til að ég fengi að kynnast mínu fólki.Þannig að þegar hann séra Björn bankaði uppá hjá pabba og mömmu og sagði þeim að bróðir minn hefði haft samband við hann til að athuga hvort þau mættu hafa samband við mig,þá var aldrei efi í hennar huga hvað ætti að gera,þó ég væri kasólétt af öðru barninu mínu,hún bauð þeim að hitta okkur heima hjá þeim,ég var hræðilega kvíðin,man að mér fannst ég ekki eiga nein almennileg föt til að vera í,því var reddað ,við hittumst og lifðum það öll afAllavega er ég ofboðslega þakklát Þorgeir og Vilborgu að haf tekið þetta upp hjá sér,ég veit að það var ekki auðvelt hjá þeim,ég vildi bara að ég hefði getað átt nánari og betri samskipti við þennan eina bróðir minn sem ég þekkti áður en hann dó,en það er alltaf hægt að vera vitur eftri  á ekki satt

Það eina sem ég iðrast,ekki mín vegna,heldur barnanna og annarra afkomenda vegna,er að hafa ekki,í þetta eina skipti sem ég hitti mömmu mína,spurt hana hver væri pabbi minn.Kannski ekki skrítið þó ég gæti ekki spurt hana þá,við vorum svo hræðilega stressaðar en kannski hefði ég getað grennslast fyrir á meðan hún lifði,þetta skipti mig bara ekki svo miklu máli þá.Ég man samt,þegar ég var táningur,ef einhver sagði að það væri hjónasvipur með mér og einhverjum strák,sem ég var að slá mér upp með,þá hætti ég með honum með það sama,alveg sannfærð um að hann væri bróðir minn Ég veit að börnin mín hafa liðið fyrir hugleysi mitt,ég hef reynt að spyrja systur mínar,engin segist vita neitt,kannski er það öllum fyrir best,samt finn ég eftir því sem aldurinn færis yfir að ég hefði svo sannarlega viljað vita hver var faðir minn,en hver veit,kannski var mér ekki ætlað að vita það.

Í dag veit ég bara það að ég er ofboðslega stolt af fjölskyldunni minni,ég man að þegar ég varð ófrísk af Gunna elsta syni okkar,þá hugsaði ég,hann er minn loksins var eitthvað sem ég gat tengt við bara mig,alveg burtséð frá því,hvað mér þótti vænt um mömmu,pabba og systur mínar,ég elskaði þau alveg jafn mikið,það var bara eitthvað sem tengdist MÉR. Þetta var ólýsanleg tilfinning

Í dag á ég 16 afkomendur og fyrir mig er það ómetanlegt,ég veit ekki hvort nokkur sem ekki hefur gengið í gegn um það,að vera" einskinsmanns barn" eins og ég er viss um að margir ættleiddir upplifa,vita hvað ég er að tala um,en þrátt fyrir dásamlega fjölskyldu,er það þetta sem skyptir mestu máli fyri mig.

Ég ætla að ljúka þessari færslu með því að óska  þess,að þeir sem finna einhverja samsvörun við þessari sögu gefi mér koment og hinir líka,það er alltaf gaman að heyra hvað aðrir hafa að segjaÉg bið ykkur öllum Guðs blessunar

 

 

 

 

Búið að skíra nýja langömmubarnið og fleira;)

Jæja eins og vanalega búið að vera nóg að gera á þessum bænum Hún litla Aðalheiður María var skírð í Keflavíkurkirkju á sunnudaginn var,í 64 ára gömlum skírnakjól af langömmu sinni Þessi kjóll er algjört kraftaverk,mamma mín saumaði hann,á mig ,á stríðsárunum,þegar nánast var útilokað að fá falleg efni til að sauma úr.Mamma var náttúrulega algjör listamanneskja þegar kom að handavinnu og slíku og svo sannarlega sést það á þessum kjól.Hann er orðin ansi viðkvæmur enda ekkert skrítið,það verður að þvo hann mjög varlega og nú er næsta verkefni að sauma einhverskonar poka eða hlíf utan um hann,því hann þolir illa núning Allar mínar stelpur voru skírðar í honum,allar stelpurnar af barnabörnunum,nema 3 elstu hjá Heiðu , því þá héldum við að hann væri orðin ónýtur En viti menn haldiði ekki að hún móðir mín hafi komið honum í lag aftur áður en Guðlaug hans Gunna var skírð og síðan þá hafa stelpurnar sem fæðst hafa hjá okkur verið skírðar í honum og ég gæti ekki verið stoltari nú þegar þriðja kynslóðin er farin að nýta þessa dásamlegu flík

Það var semsagt skírnarveisla og þar sem ég þarf alltaf að gera mig ómissandi,bauðst ég til að baka skírnartertuna,upp á þrjár hæðir og hver terta þreföld,nema hvað það tókst nú bara ljómandi vel,en ég gat nú ekki annað en hlegið að sjálfri mér,þegar mig var farið að dreyma á nóttunni að ég væri að baka og skreyta og brjálað að gera he he Allavega allt fór þetta nú vel og allir ánægðir held ég Í skírnarveislunni var líka haldið upp á 2 ára afmæli stóru systurinnar hennar Kolbrúnar en hún er fædd á 17 Júní,Laeila fékk hana í afmælisgjöf,svo þetta var bara svaka gaman svo er litla fjölskyldan að flytja til Spánar þar sem húsbóndinn er að fara í nám,svo það má kannski segja að þetta hafi verið kveðjuveisla líka þó þau fari ekki fyrr en um miðjan Ágúst

Á sautjándanum var ekki brugðið út af vananum og  skellt sér í Fjörðin á víkingahátíð með Laeilu afmælisbarni ,Heiðu og dætrum og svo grillað á svölunum hjá Heiðu á eftir æðislega gaman 17 Júní hefur alltaf verið svolítið spes síðan við eignuðumst Laeilu þennan dag fyrir 34 árum,þegar hún var lítil reyndum við alltaf að gera eithvað skemmtilegt og það hefur alltaf fylgt okkur eftir það,sem er bara gaman,þó maður sé löngu hættur að fara í skrúðgarðinn,þá er þetta nú sautjándinn,svo var skemmtileg tilviljun að Friðrik jr.Sigrúnarson útskrifaðist úr skólanum sínum út í Noregi eins og hinir stúdentarnir á Íslandi

Þetta er nú það helsta sem á okkar daga hefur drifið síðan síðast,ég ætla ekki að eiða mörgum orðum í þetta blessaða ísbjarnarmál no.2!!! með ólíkindum hvað við erum leiðitöm á Íslandi,að láta einhverja umhverfissinna út í heimi segja að við VERÐUM að bjarga einhverju hálfdauðu dýri sem villist hingað og svosem allt í lagi þó kvikindið eyðileggi heilt æðarvarp fyrir fólkinu þarna,ég er víst eitthvað domm en ég skil ekki svona sorrý

Annars erum við hjónakornin að fara til Vestmannaeyja á morgun að vera með fjölskyldunni þar Kristberg á afmæli á föstudag og svo er systir hans að fara að taka þátt í Sumarstúlka Vestmannaeyja á laugardag og við ætlum að vera þar,það verður sko bara gaman. Ég er að hugsa um að láta þetta gott heita í bili og bið alla sem nenna að lesa þetta vel að  lifa

Mikið að gera og margt að ske;)eða þannig

Það er búið að vera rosalega mikið að gera í kvennasveitinni undanfarið og við mæðgur orðnar dálítið þreyttar.Allt í góðu lagi að keyra út bæklinga í tvo daga eða svo,vakna eldsnemma til að fara á leikskóla og gefa litlu krílunum bæklinga til að fara með heim til að sýna mömmu og pabba hvað er nauðsynlegt að vera í belti í bílnum,kannski líka allt í lagi að standa í nokkra klukkutíma að selja sjúkrapúða í bíla (það var Laeila ekki ég) en það tók eiginlega steininn úr í dag,þegar við vorum beðnar um að hjálpa björgunarsveitinni að vera í gæslu út í Helguvík,á meðan pótintátarnir tóku skóflustungu að nýju álveri,ekki miskilja mig,mér er eiginlega sama þó það komi álver í Helguvík,þarna voru einhverjir 8 mótmælendur og við áttum að passa að þeir kæmust ekki inn,komon,hvernig áttum við svosem að vita hverjir voru hvað??? Þetta var svolítið skondið,tveir öryrkjar á gatnamótunum,hvorug þeirra í stakk búin að stoppa einhverja mótmælendur, við þurftum að afhenda hverjum bílstjóra miða með leiðbeiningum,svo að í tvö skipti sáum við eitthvað grunsamlegt,vá,bílar með einhver kröfuspjöld afturí,hvað átum við að gera,já sem betur fer vorum við með talstöð og gátum látið vita af þessum hræðilegu manneskjum,sem voru bara að mótmæla vegna sinnar sannfæringar.Þetta er allt svolítið skondið,þegar maður lítur á þetta svona eftir á,nokkrar konur að reyna að koma í veg fyrir hvað????Hvað var svona hræðilegt við að fólk mótmælti mengun,hvað kom það björgunarsveitinni við,og þá hvað kom það kvennasveitinni við.Ég stóð í þeirri meiningu að kvennasveitin hefði verið stofnuð til að styðja björgunarsveitina,ok það má kannski segja að við gerðum það í dag en ,vorum við ekki öll á gráu svæði í dag.Allavega er ég ekki sátt,mér finnst við vera komnar út fyrir okkar hring,sem ég hélt að væri að hjálpa fólki.Við mæðgur vorum mjög vindbarðar og fullar af  vegaryki þegar við loksins komum heim!!!!!!   Annars bara búið að ver nóg að gera ,eins gott að maður er ekki í vinnu.!!!Fór í morgun eldsnemma heim til Lindu að baka skírnartertuna,vegna þess að ofninn minn er ekki í lagi,það gekk fyrir rest og mér tókst að búa til frómazin á tertuna og passa Kolbrúnu litlu á meðan litla María fór í 6 vikna skoðun,áður en við Laeila lentum svo í ævintýrinu í Helguvík. Mig langar lík aðeins að tjá mig um þennan aumingja ísbjörn,sem villtist hér á land,fyrir hver veit hvað mörgum mánuðum,þvílík móðursýki hvað er í gangi,þetta er bara dýr og það má þakka guði fyrir að það var ekki búið að ráðast á neinn áður er það fannst!!!.Finnst fólki virkilega afsakanlegt,að eiða stórfé í að bjarga einu svona dýri,á sama tíma og öryrkjar og ellilífeyrisþegar,endast ekki mánuðinn á bótum og þurfa að leita til hjálparstofnana til að endar nái saman!!!!!! Það er nú ekki allt í lagi í þessu þjóðfélagi!!!            Annars ætla ég að láta þessar hugleiðingar duga í bili,takk fyrir mig.

 

 

 

 

 

Langt síðan síðast:)

Ég var allt í einu að átta mig á að það er langt síðan ég bloggaði síðast svosem ekki mikið verið í gangi þannig.Við mæðgur vorum að vinna smá verkefni fyrir kvennasveitina Dagbjörgu sem við erum félagar í,við vorum að keyra út bæklinga á bílaleigurnar og hótelin,fyrir ferðamenn,aðallega útlendinga.Einn bæklingurinn var algjör snilld,hann var á fjórum tungumálum og fjallaði um vegina á Íslandi og náttúruna,hvað bæri að varast og annað slíkt.Við byrjuðum á að fara með nokkra bæklinga á bílaleigurnar í flugstöðinni og í stuttu máli slógu þeir svo rækilega í gegn að við urðum að keyra nokkra kassa uppeftir daginn eftir,það var algjörlega frábært Það er nefnilega ekki nóg að gefa sig út fyrir að vinna að slysavörnum ef maður er ekki sjáanlegur.Á næstunni stendur til að fara með bæklinga í alla leikskóla í Reykjanesbæ og færa öllum börnum , sem þau taka með sér heim og sýna mömmu og pabba.Þessi bæklingur verður um börnin í bílnum,það var nefnilega alveg sláandi könnun sem við gerðum við leikskólana í byrjun Maí og kom í ljós að ótrúlega mörg börn voru laus í bílunum,oftast aftur í en að minsta kosti einu sinni fram í,og eitt tilfellið var foreldrarnir í beltum en börnin laus afturí!!!.Við vorum mjög slegnar yfir þessari könnun,ég fyrir mitt leiti hélt að fólk væri orðið svo vel upplýst í dag að því dytti ekki svona lagað í hug Svo erum við að fara að gefa út forvarnar blað sem verður borið út í öll hús í bænum Það er alveg ótrúlega gaman að taka þátt í þessum félagsskap,deildin var stofnuð fyrir 4 árum til að styðja við bakið á Björgunarsveitinni Suðurnes og ég held bara að við höfum nú þegar stimplað okkur rækilega inn þar við höfum verið með kaffisölu og ýmislegt annað í tengslum við Ljósanótt,við vorum með kompudaga og höfum líka verið að selja neyðarkallinn og allur ágóði af þessu rennur til kaupa á einhverju sem björgunarsveitina vantar,svosem talstöðvum,björgunargöllum og ýmsu öðru.Við erum einhversstaðar á milli 40 og 50 og hver sem les þetta og veit ekki hvað hann á að gera við frítíma sinn,er velkomin í hópinn Þetta hefur allavega hjálpað okkur Laeilu báðum þar sem við erum báðar öryrkjar og höfum enga vinnu en þarna getur maður bara unnið það sem maður treystir sér til og verið í góðum félagsskap.

 

Fékk fréttir af Thailans förum í dagþað er náttúrulega frábært í húsmæðra orlofinu þeirra,eru búnar að fara á eyðieyju og snorkla og bara njóta lífsins þær eiga það svo skilið,en þessu líkur hjá þeim á Sunnudag,hlakka til að heyra ferðasöguna

Nú ætla ég ekki að hafa þetta mikið lengra ,var vel sátt við krakkana í evróvision,en ekki sátt við þetta Rússneska lag,en svona er þetta alltaf,ekki allir sáttir við allt ha

Hvítasunnan tekin snemma.

Við vorum svolítið forsjál í fjölskyldunni og tókum hvítasunnuna snemma,ég var nefnilega búin að filgjast með veðurfregnum og sá fram á,að það yrði rigning minsta kosti á morgun,svo í staðin fyrir að bjóða í hefðbundinn veislumat á morgun,sló ég nokkrar flugur í einu höggi,sem endaði með grill-veislu í kvöld,svo þá erum við allavega búin að hittast öll þessa helgi

Ég byrjaði með því að bjóða henni Victoriu prinsessu (Sollu stirðu),að koma til afa og ömmu og halda partý og gista,svo mamma hennar og systir gætu átt frí eitt kvöld það var bara ferlega gaman,Laeila frænka dekraði þvílíkt við hana,setti á hana  naglalakk,ylmvatn,augnskugga og að lokum tatoo svo þær væru nú eins

Í dag komu svo mæðgurnar úr Hafnafirði með rútunni,Linda og fjölskylda,Guðný og Óli og við á þessu heimili slógum svo upp grillveislu sem tókst rosalega vel,og að lokum skutlaði Laeila mæðgunum heim og eitt er víst að lítil prinsessa úr Hafnafirði var mjög glöð að sjá mömmu sína og systir svo nú er ég búin að sinna fjölskylduskildunum og get bara slappað af og lesið og sofið út og slæpst á náttfötunum ef mér sýnist svo he he

Eitt mál er búið að hvíla mjög þungt á mér,það er Byrgismálið.Mér finnst þetta mál svo grátlegt,að nokkur manneskja geti gert það sem Guðmundur í Byrginu gerði og skýlir sér á bak við Guð almáttugann og ekki finnst mér skárra ef satt er,að konan hanns hafi verið með honum í þessu.Af hverju í ósköpunum eru ekki allir ákærðir í þessu máli?Ef marka má málskjölin,þá voru fleiri sem komu að þessari svívirðu heldur en bara Guðmundur,hvers vegna sleppur þetta fólk og hvernig má það vera að þetta fólk fær að ala upp börn,hvað veit maður hvað það getur gert þeim???

Og svo í framhaldi af þessu máli,þessi frétt um háskólakennarann sem er búin að vera í gæsluvarðhaldi,síðan í byrjun Apríl,vegna misnotkunar á að minnsta kosti fimm fjölskyldumeðlimum,báðum kynjum!!! Þessi frétt virtist hafa lekið óvart út núna í byrjun Maí og einhvernvegin hvarflar að manni ,að það sé verið að hlífa gerandanum og þá dettur manni í hug,mál sem snerti líka háskólakennara sem hafði misnotað dóttir sína í langan tíma,hann var með góðan lögfræðing og slapp!!Því miður fyrir þennan ,er sá lögfræðingur orðin dómari,en kannski dæmir hann í hans máli hver veit?!

Ég verð bara svo brjáluð þegar ég heyri af svona málum,ég lenti í misnotkun sjálf sem barn og veit að þetta er eitthvað sem fylgir manni allt manns líf,öll þessi skömm,niðurlæging,sársauki og sektarkennd sem fórnarlöm þessara níðinga,þurfa að lifa við. Ég er heppin,vegna þess að mér hefur tekist að tala mig frá þessum sársauka og þessari skömm og mér hefur líka tekist að fyrirgefa gerandanum,fyrr held ég að maður fái ekki frið í sálinni.

Annars ætla ég bara að slá botninn í þetta blogg,loksins kom ég mér a því að setjast niður og skrifa,svo vinir og vandamenn eigið góða og slysalausa Hvítsunnu helgi.